Za torami też był Niesłusz. Historia rodzinna sięgająca XIX wieku

Kiedy miałem pół roku, rodzice przeprowadzili się do Niesłusza, do domu rodzinnego mojego ojca. Mieszkaliśmy tam krótko, bo już we wrześniu 1962 r. rodzice dostali przydział na jednopokojowe mieszkanie z kuchnią w bloku z numerem 1 przy Alejach 1 Maja, więc z tego okresu niczego zapamiętać nie zdołałem.

Nieco więcej pamiętam za to z czasów, kiedy Niesłusz został włączony w granice administracyjne Konina, bo w roku 1967 miałem już sześć lat. Wyprawa do dziadków Olejników prowadziła najpierw wzdłuż ulicy Kolejowej i o ile do wiaduktu na Przemysłowej towarzyszył nam po prawej stronie widok blokowiska czwartego osiedla, to zaraz za wiaduktem zaczynał się już inny świat.

Wieś za wiaduktem

Dla porządku tylko przypomnę, że Kolejowa nie była wtedy jeszcze połączona z 11 Listopada i kończyła się na nasypie wiaduktu. Czasami wchodziliśmy na niego mozolnie po stromych i niebezpiecznych schodach i przechodziliśmy górą, ale najczęściej schodziliśmy na dół i wędrowaliśmy pod wiaduktem obok torów.

Tam, gdzie teraz rozkłada się bazar, Konińskie Przedsiębiorstwo Budowlane produkowało wielką płytę, z której składano wówczas pierwsze bloki piątego osiedla. A dalej ciągnęły się wzdłuż torów już tylko pola obsiane zbożem, nie licząc tych kilku domów, które stoją do dzisiaj między torami a ulicą Zakole. Dochodząc do przejazdu kolejowego na ulicy Okólnej, mijaliśmy budkę dróżnika, który wtedy opuszczał lub podnosił zapory ręcznie. Stąd od celu dzieliło nas już tylko kilkadziesiąt kroków.

Ulica przecina blok

Domu moich dziadków (na fot. nr 1 z sierpnia 1956 r.) już nie ma, został bowiem wyburzony w połowie lat siedemdziesiątych, kiedy budowano drugą część piątego osiedla, tak zwane osiedle Va. Stał przy ulicy Okólnej, po wschodniej stronie przejazdu kolejowego, drugi z kolei - licząc od torów. Dzisiaj nie jest łatwo precyzyjnie wskazać miejsce, gdzie się znajdował (mniej więcej na środku ulicy z lewej strony kadru zdjęcia nr 2), bowiem przebieg Okólnej (jeszcze na początku lat siedemdziesiątych wyglądała jak na zdjęciu nr 3) w tym miejscu zmieniono, wyginając ją nieco ku północnemu wschodowi, a cały teren podniesiono, czego skutkiem jest ostry podjazd pod górę zaraz za torami. Gdyby chcieć pójść dzisiaj starym śladem tej ulicy, trzeba by przeciąć blok stojący po jej południowej stronie i sklep spożywczy „Kuba” (il. 4), by dopiero za nim wrócić na stary trakt.