IKEBANA. Opowieść w języku kwiatów

Zapraszamy na wystawę „IKEBANA. Opowieść w języku kwiatów”, na której zaprezentujemy kompozycje ikebany autorstwa Joanny Haby. Autorka jest specjalistką do spraw kolekcji japońskiej, zajmując się wieloma aspektami tej kultury, w tym szczególnie sztuką układania kwiatów- ikebaną. Od 12 lat studiuje w najstarszej szkole ikebany- Ikenobo, będąc obecnie na ósmym stopniu ka-ban. Jest autorką wystaw i aranżacji ikebany, jak również organizuje wykłady i warsztaty w tym zakresie.

Wystawa przygotowana jest w ramach współpracy pomiędzy Muzeum Okręgowym w Koninie i obchodzącym jubileusz 30 lecia Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie.

Duch układania kwiatów

Na całym świecie ludzie kochają piękne kwiaty, układając je na różne okazje w swoim codziennym życiu. Podobnie jak wiersze, kompozycje kwiatowe mogą być formalne lub nieformalne, radosne lub smutne, spontaniczne lub poważne. Świętowanie specjalnych wydarzeń lub wyrażanie emocji za pomocą kwiatów jest częścią ludzkiej natury i zwyczajem wspólnym dla narodów wszystkich krajów. Już od czasów starożytnych kwiaty były używane jako piękna ozdoba, noszone przykładowo we włosach. Świadomość, że piękno tkwi nie tylko w kwiatach w pełnym rozkwicie, ale także w liściach, gałęziach i trawach, jest wyjątkowa dla Japonii. To subtelnie rozwinięta wrażliwość estetyczna zrodzona z piękna japońskiego środowiska naturalnego. Większa część archipelagu wysp japońskich, rozciągającega się lekko jak łuk na szerokim oceanie, położona jest w strefach umiarkowanych, gdzie w ciepłym i wilgotnym klimacie rośną różnorodne rośliny. To obfite naturalne otoczenie rozwinęło wśród Japończyków żywe i delikatne poczucie piękna roślin i ukształtowało w nich zarówno tradycje kulturowe, jak i unikalne spojrzenia na przyrodę.

Natura nieustannie się odradza. Wraz z upływem pór roku pojawiają się nowe liście, kwitną kwiaty i owoce. Niektóre kwiaty kwitną w ogrodach lub na łąkach, a inne rosną w pobliżu stawów, każdy z nich jest częścią naturalnego porządku, który nigdy nie przestaje się pięknie rozwijać. To właśnie świadomość tego porządku odzwierciedlonego przez wzrost każdej rośliny pozwala nam układać ikebanę. Jeśli uważnie obserwujemy naturę, miejsce każdej gałęzi, liścia i kwiatu, jeśli otwieramy się na to, czego nie widać, wtedy mamy możliwość tworzenia kompozycji wypełnionych ekspresyjnym, indywidualnym pięknem. Tak w ikebanie wyrażane są emocje i charakter autora.

Ikebana 生け花

Definicja ikebany pochodzi od słów ikeru-jap. ożywiać i hana -jap. kwiat, co dosłownie oznacza „ożywione kwiaty”.  Kompozycje są odzwierciedleniem natury, wykorzystuje się w nich kwiaty, gałęzie drzew i krzewów, a także różnorodne liście. ikebany mogą wydawać się minimalistyczne i ascetyczne, jednak każdy element ma tu znaczenie. Liczą się nie tylko same rośliny, ale także ich faza rozwoju, kąt nachylenia czy proporcja długości do wysokości użytego wazonu. Nasze zrozumienie tego naturalnego porządku determinuje to, co zostanie wyrażone w ikebanie. Istotna jest również liczba użytych elementów, wiążąca się ściśle z filozofią szkół ikebany w Japonii. Nawiązując do tradycyjnych domów japońskich, kompozycja bywa układana jednostronnie w odniesieniu do miejsca gdzie przewiduje się jej eksponowanie.